بررسی همسر آزاری در زنان شوهر دار شهرستان اصفهان در سال 1381

همسرآزاری عبارت است از سوء رفتار با زن که می تواند به اشکال پرخاشگری، بدرفتاری روحی روانی، هتاکی، ضرب و شتم، استثمار کاری و مالی، منع روابط اجتماعی و ارتباط یا ترک ارتباط جنسی بدون رضایت باشد. عوارض همسرآزاری طیف وسیعی از آسیبهای جسمی، روانی و اجتماعی تا مرگ را برای زن، به همراه دارد. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت همسرآزاری در شهرستان اصفهان انجام شد.
این مطالعه به صورت مقطعی با روش نمونه گیری خوشه ایاز بین 495 بلوک انجام شد. بر اساس نقشه شهری اصفهان 50 بلوک انتخاب شد و در هر بلوک 8 پلاک سری مورد بررسی قرار گرفت و 386 زن شوهر دار با استفاده از پرسشنامه استاندارد شده مورد مصاحبه قرار گرفتند.
میانگین سنی زنان 35.7 (78-15) سال بود. میانگین سن ازدواج 19.3 (44-9) سال بود. 2.4 درصد زنان غیرایرانی، 1.8 درصد مسیحی و بقیه مسلمان بودند. 7.5 درصد زنان و 6.5 درصد از شوهران آنها بی سواد بودند. شیوع مصرف سیگار، الکل، مواد مخدر در بین 95 درصد زنان 0.5 درصد و در بین شوهران به ترتیب 33.7 درصد، 7.8 درصد و 5.7 درصد بود. شیوع همسرآزاری از زمان ازدواج 36.8 درصد (با فاصله اطمینان 95 درصد41.6-32.0) و بروز آن 29.3 درصد (با فاصله اطمینان 95 درصد 33.8-24.7) بود. شایعترین زمان همسرآزاری در شب بود. انواع همسرآزاری شامل عدم توجه شوهر به زن (45درصد)، پرخاشگری (43 درصد)، عدم احساس امنیت در خانه (15.8 درصد)، رابطه جنسی بدون تمایل (31 درصد) و با زور (18 درصد)، تهدید به منع ارتباط با خانواده (38 درصد)، هتاکی (32 درصد)، تهدید به ترک (18 درصد)، تهدید به کتک زدن (24 درصد)، تهدید به طلاق (15 درصد)، تهدید با چاقو (6 درصد)، تهدید با اسلحه (2 درصد)، تهدید به مرگ (7 درصد)، ایجاد مشکلات اقتصادی (10 درصد)، تهیه مواد غذایی (8 درصد)، مسکن (14 درصد)، لباس (14درصد) و سابقه کتک زدن (27 درصد)، سیلی زدن (32 درصد)، چاقو زدن (3.4 درصد)، تحقیر کردن (29 درصد) بود.
با توجه به شیوع بالای همسرآزاری توصیه می شود عوامل موثر بر ایجاد آن بررسی شود و به آموزش جامعه در خصوص آشنایی و رعایت حقوق زنان توسط شوهران، اخلاق حسنه، احترام متقابل، روابط زناشویی، مسوولیت جنسی پرداخته شود و قوانین حمایتی از زنان بازنگری و یا تدوین گردد.