ارزیابی کیفیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان از دیدگاه دانشجویان: مطالعه موردی پردیس شهید باهنر و شهید مقصودی همدان

مهمترین ابزار تعیین کیفیت یک فرایند و برنامه آموزشی، ارزشیابی آن است. در دنیای امروز، دانشگاه ها سه ماموریت اصلی آموزش، پژوهش و ارایه خدمات را برعهده دارند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کیفیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در استان همدان از دیدگاه دانشجویان انجام گرفته است. این پژوهش، مطالعه ای توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر ورودی های سال های تحصیلی   1391 و 1392  پردیس شهید باهنر و مقصودی بوده که  شامل 1170 نفر می باشند. نمونه آماری این پژوهش شامل 530 نفر از دانشجویان بوده است که به  صورت تصادفی  انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه مقیاس مای کورس می باشد. پرسشنامه شامل 50 سوال براساس طیف 5 گزینه ای لیکرت و شامل 8 مولفه  مدیریت کلاس، رفتار مناسب کلاسی، تمرکز و حفظ توجه به درس، آماده کردن مرور و تمرین، مهارت های پرسشگری، استفاده از روش های مختلف آموزش، برقراری جو مثبت و میزان بیان راهبردهای حل مساله در کلاس) می باشد. اعتبار پرسشنامه براساس ضریب آلفای کرونباخ برآورد گردیده است. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد t مشاهده شده در سطح 05/0≥p  معنی دار بوده است. بنابراین بین مولفه های کیفیت تدریس اساتید در دو پردیس شهید مقصودی و شهید باهنر تفاوت معنی دار وجود دارد. بین مولفه های هشت گانه کیفیت تدریس برحسب دروس تخصصی  و عمومی تفاوت معنی دار وجود  دارد. میزان کیفیت تدریس دروس عمومی در مولفه های هشت گانه کمتر از دروس تخصصی بوده است.  براساس یافته های پژوهش کیفیت تدریس اعضای هیات علمی و مدرسان پردیس های دانشگاه فرهنگیان استان همدان در مولفه های مقیاس مای کورس از دیدگاه دانشجویان، بیش از سطح متوسط ارزیابی می شود. با توجه به اهمیت ارزیابی در بهبود کیفیت آموزش در نظام عالی پیشنهاد می شود ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید به طور مستمر با هدف ارتقای وضعیت موجود صورت پذیرد.