تحلیل عدم قطعیت پیش بینی سیل با پیش بینی گروهی بارش هفت مدل عددی برای سیل گلستان در بهار 1398

امروزه پیشرفت های زیادی در زمینه بهبود پیش بینی های هواشناسی صورت گرفته است، در همین راستا سیستم پیش بینی گروهی برای کاهش عدم قطعیت های پیش بینی ایجاد شده است. در این تحقیق، عملکرد هفت مدل عددی پیش بینی گروهی بارش در پیش بینی سیل ابتدای سال 1398 در زیرحوضه سالیان از حوضه آبریز گرگانرود، بررسی شد. در ابتدا، پیش بینی های گروهی بارش با روش نگاشت چندک گاما تصحیح اریبی شدند. سپس پیش بینی های گروهی جریان با پیش بینی بارش هفت مدل به کمک مدل بارش -رواناب مفهومی GR4J بدست آمد. هم چنین جهت محاسبه پارامترهای بهینه برای واسنجی مدل GR4J، چهار روش بهینه سازی استفاده شد و براساس پارامترهای بهینه بدست آمده، پیش بینی های گروهی جریان با پیش بینی های بارش انجام شد و در انتها عدم قطعیت مدل های عددی براساس ورودی به مدل هیدرولوژیکی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تصحیح اریبی تاثیر زیادی در بهبود پیش بینی سیل در حوضه سالیان دارد و باندهای عدم قطعیت مدل های ECMWF، NCMRWF و UKMOمقادیر سیل مشاهداتی را بخوبی پوشش دادند، بطوریکه مقدار P-factor و R-factor مدل ECMWF بترتیب برابر با 0.5 و 0.96 بود اگرچه باندهای بالا و پایین این مدل تقارن خوبی نداشتند. مدل های NCEP و CMA نسبت به سایر مدل ها، مهارت کمتری در پیش بینی سیل داشتتند و مقدار P-factor آنها بترتیب برابر با 0.2 و 0.15 بود. مدل JMA، سیل گرگان را خیلی دست بالا برآورد نمود. مدل ECCC با اینکه 65 درصد مقادیر سیل مشاهداتی را پوشش داده بود ولی فاصله بین باندهای بالا و پایین آن زیاد بود. در مجموع نتایج برخی مدل ها برای این حوضه رضایت بخش بود و استفاده از آن ها برای سیستم هشدار سیل توصیه می شود.