رابطه ساختاری توانمندسازی با تعهد به تغییر سازمانی معلم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختاری بین توانمندسازی معلمان و میزان تعهد آن ها به تغییرات سازمانی انجام شده است. به منظور گردآوری داده ها و دستیابی به اطلاعات و داده ها برای بررسی هدف اشاره شده از روش توصیفی- پیمایشی و به منظور تحلیل داده های حاصل از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان زن و مرد مدارس پایه ششم ابتدایی و اول متوسطه (پایه هفتم) استان سمنان شامل (309) نفر بودند که از این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، 185 نفر برای نمونه پژوهش انتخاب شدند و «پرسشنامه تعهد به تغییر» هرزکوتیچ و مایر (2002) و پرسشنامه توانمندسازی معلمان رینهارت و شورت (1994) را تکمیل کردند. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ معادل (89/0) برآورد و روایی نیز به روش روایی محتوایی بوده است. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از اجرای روش آماری تحلیل عاملی به کمک نرم افزار لیزرل نشان داد: 1) توانمندسازی معلمان و تعهد به تغییر سازمانی آن ها در ابعاد و مولفه های مختلف از همبستگی سطح بالایی برخوردار است؛ 3) مولفه های توانمندسازی معلمان از قدرت تبیین کنندگی بالایی برای تعهد به تغییر سازمانی معلمان مطالعه شده برخوردارند. توانمندسازی در ابعاد گوناگون و از مسیر اقدامات و راهبردهای سنجیده و برنامه ریزی شده، مسئولیت پذیری، پاسخگویی و انگیزه درونی عملکرد کارآمد و اثربخش را برای معلمان به همراه خواهد داشت.