پیش بینی رشد پس از سانحه نیابتی بر اساس انعطاف پذیری شناختی و ارزیابی مجدد شناختی در پرستاران ارائه دهنده خدمات به آسیب دیدگان زلزله کرمانشاه

زلزله یکی از بلایای طبیعی است که علاوه بر آسیب ‎ به بازماندگان می تواند پیامدهای مثبتی هم داشته باشد. از آن جمله می‫توان به رشد پس از سانحه نیابتی اشاره کرد که به عنوان پیامد روانشناختی مثبت مواجهه غیرمستقیم با رویداد آسیب زا شناخته می‫شود. این پژوهش با هدف پیش بینی رشد پس از سانحه نیابتی بر اساس انعطاف پذیری شناختی و ارزیابی مجدد شناختی در پرستاران ارایه دهنده خدمات به زلزله زدگان کرمانشاه انجام شد.

این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل پرستاران ارایه دهنده خدمات به زلزله زدگان کرمانشاه در سال 1396 بود که از میان آنها 181 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‫آوری داده ها از پرسشنامه های رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (1996)، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) و تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی و همکاران (2001) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون‫های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان در نرم افزار SPSS-25 انجام شد.

 نتایج نشان داد بین ارزیابی مجدد شناختی و انعطاف پذیری شناختی با رشد پس از سانحه نیابتی، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، ارزیابی مجدد شناختی و انعطاف پذیری شناختی از پیش‫بینی‫کننده‫های رشد پس از سانحه نیابتی شناخته شدند (0/05<p).

یافته ها اهمیت نقش انعطاف پذیری شناختی و ارزیابی مجدد شناختی را در پیش‫بینی رشد پس از سانحه نیابتی در پرستاران نشان داد، بنابراین از طریق افزایش انعطاف پذیری شناختی و آموزش ارزیابی مجدد شناختی می‫توان به رشد روانی پرستاران کمک کرد.