اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود کمبود میل جنسی زنان متاهل شهر سیرجان

تمایل جنسی موضوع پیچیده ای است که تحت تاثیر عوامل گوناگونی قرار دارد. یکی از عواملی که نقش تعیین کننده ای در این مولفه دارد، عامل روانشناختی است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر بهبود کمبود میل جنسی زنان متاهل شهر سیرجان بود.

این بررسی از نوع نیمه آزمایشی بود. بدین منظور از بین زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر سیرجان که مبتلا به اختلال کمبود میل جنسی بودند، تعداد 30 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به گروه های آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. اعضای گروه آزمایش در طول10 جلسه هفتگی مورد طرحواره درمانی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از شاخص تمایل جنسی هالبرت (1992) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تحلیل کواریانس به کار گرفته شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد طرحواره درمانی موجب کاهش معنی دار میانگین نمرات کمبود میل جنسی در گروه آزمایش (17/62± 59/00) نسبت به گروه کنترل (14/05± 47/98) گردیده است. (0/05>p)

بر پایه یافته های این پژوهش نتیجه گرفته می شود که اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش میل جنسی مراجعین به مراکز مشاوره موثر می باشد.