اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، نشانه های اضطرابی و باورهای انگیزشی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان

هدف اصلی این پژوهش بررسیاثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، نشانه های اضطرابی و باورهای انگیزشی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان بود.

 این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم مبتلا به اختلال اضطراب امتحان در شهر مشهد بود. نمونه آماری این پژوهش شامل 45 نفر از این دانش آموزان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های اضطراب امتحان ساراسون و همکاران (1960)، اضطراب  فراگیر اسپیتزر و همکاران (2006)،  تحمل ناپذیری بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و دیگروت (1999)  استفاده شد. ابتدا، هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند، سپس مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی طی 10 جلسه یک و نیم ساعته برای گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکرد. پس از پایان دوره آموزش و دو ماه پس از آن ، از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری به عمل آمد. داده ها بر اساس آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر  و با کمک نرم افزار SPSS (نسخه 22) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، نشانه های اضطرابی و باورهای انگیزشی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان بود (05/0P