تاثیر آموزش مدیریت ناسازگاری و خشم (والد- فرزند) با استفاده از آموزه های دینی بر ناسازگاری (هیجانی، اجتماعی و تحصیلی) دانش آموزان

خشم از تکانه ها و رفتارهای غیر قابل پیش بین است که بر عملکرد فرد تاثیر ناگواری دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مدیریت ناسازگاری و خشم با آموزه های دینی بر ناسازگاری دانش آموزان مقطع سوم راهنمایی شهر اهواز بود. طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده است. ابتدا از میان کلیه دانش آموزان سوم راهنمایی ناحیه دو شهر اهواز با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد 630 نفر انتخاب شدند، سپس 46 نفر از دانش آموزانی که بر اساس پرسشنامه شاخص توانایی ها و مشکلات (SQD) گودمن برای والدین جهت تعیین میزان ناسازگاری (هیجانی، اجتماعی و تحصیلی) فرزندان یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین بودند و سازگاری برای دانش آموزان که خود به آن پاسخ دادند و مصاحبه بالینی تشخیص ناسازگاری دریافت کردند و واجد ملاک های ورود و خروج بودند، برگزیده شدند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله ، برنامه آموزشی مدیریت خشم والد-فرزند با آموزه های دینی به میزان 10 جلسه هفتگی اجرا گردید و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. تحلیل کوواریانس نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ ناسازگاری تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0>p). میزان ناسازگاری در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود. این یافته به طور معنی داری کماکان در دوره پیگیری تداوم یافت. به طور کلی، اجرای برنامه های آموزشی مدیریت ناسازگاری و خشم مبتنی بر آموزه های دینی در مدارس منجر به کاهش بروز ناسازگاری در دانش آموزان می-شود.