ارزیابی میزان همزیستی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و شاخص خطر و سلامت گشنیز تحت سمیت کادمیوم و کاربرد قارچ های مایکوریزا
هدف از این مطالعه بررسی تلقیح دو گونه قارچ مایکوریزا بر برخی خصوصیات رشدی، درصد همزیستی،فعالیت آنزیم های آنتیاکسیدانتی و شاخص خطر و سلامت گشنیز تحت تنش فلز سنگین کادمیوم است.
این تحقیق بهصورت گلدانی در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1397 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 فاکتور و در 3 تکرار انجام شد. فاکتور اول نیترات کادمیوم در 4 سطح 0، 20، 40 و80 میلی گرم در کیلوگرم خاک و فاکتور دوم قارچ مایکوریزا در 3 سطح عدم تلقیح باقارچ و تلقیح با قارچ هایGlomus mosseae و Glomus intraradices بود.
نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کادمیوم مقادیر زیست توده تر اندام هوایی، سطح برگ، تعداد بذر، وزن هزار دانه، درصد همزیستی، پروتئین محلول، فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، گایکول پراکسیداز، پلیفنول اکسیداز در گیاه گشنیز بهطور معنی داری کاهش پیدا کرد؛ ولی مقادیر مالون دی آلدیید و شاخص خطر و سلامت افزایش یافت. درحالیکه کاربرد قارچ های مایکوریزا توانست اثرات زیان بار کادمیوم را در گیاه کاهش دهد، به طوریکه باعث کاهش 1/47 درصدی شاخص خطر و سلامت و 2/17 درصدی مالون دی آلدیید در گیاه شدند.
براساس دستآوردهای این پژوهش در شرایط تنش فلز سنگین کادمیوم استفاده از قارچ های مایکوریزا تاثیر بهسزایی در بهبود اثرات مضر کادمیوم در گیاه گشنیز داشت، به طوریکه باعث اصلاح شاخص خطر و سلامت برای مصرف کنندگان شد و استفاده از قارچ های مایکوریزا به عنوان راهکاری مدیریتی در مناطق آلوده به این فلز سنگین توصیه می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.