اطلاعات حسابداری و کارایی بازار سهام در سطح نیمه قوی

هدف این مقاله ارزیابی کارایی بازار سرمایه در سطح نیمه قوی از طریق بررسی رابطه بین افزایش و کاهش بازدهی سهام و اطلاعات صورت های مالی است. بدین منظور با استفاده از 66 مدل داده‏های ترکیبی لاجیت غلتان و متغیرهای حسابداری، کاهش و افزایش بازدهی هر شرکت در قالب یک مقدار(Pr) برآورد و پرتفویی مصون (با سرمایه گذاری صفر) تشکیل شد. سهام شرکت ها با Pr معادل 0.6 و بالاتر در موقعیت خرید و 0.4 و پایین تر در موقعیت فروش لحاظ شد. بازدهی حاصل از پرتفوی مصون که جمع جبری دو گروه سهام مذکور است مبنای قضاوت در مورد کارایی بازار در سطح نیمه قوی است . نتایج حاصل از مدل های مذکور با سه معیار مختلف بازدهی بر روی نمونه ای متشکل از 58 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1385 لغایت 1396 حاکی از امکان کسب بازده اضافی غیرقابل تبیین توسط اندازه و ریسک سیستماتیک و انحراف قیمت‏های بازار از ارزش‏های بنیادی است. لذا کارایی بازار سرمایه ایران در سطح نیمه قوی را نمی توان تایید کرد. هم چنین، در میان 17 نسبت حسابداری مورد استفاده برای پیش بینی جهت تغییرات بازدهی، نسبت های تغییر در جمع دارایی ها، هزینه مالی به فروش، تغییر در سود نقدی هر سهم، تغییر در نسبت فروش به جمع دارایی ها، سود ناخالص به فروش و سود قبل از مالیات بیشترین دفعات معناداری مدل های برازش شده را دارند.