بررسی قرائت ابی بن کعب

اختلاف قرایت به عنوان واقعیتی انکارناپذیر در عهد نبوی به سبب اختلاف لهجه و گویش مسلمانان آغاز شد. رسول خدا k به منظور فراهم‏ آوردن زمینه بهتر، برای فهم زبان قرآن و اسلوب بیانی آن به صحابه اجازه دادند تا فهم و تدبر خود از قرآن را در هنگام قرایت قرآن بیان و تبیین کنند. ازاین رو، در قرایات صحابه، کلمات و جملات توضیحی، تفسیری و تصریفی آنان به صورت مزجی (لابه لای عبارات و فرازهای قرآنی) گزارش شده است. با وجود اینکه پیامبر اکرم k به صحابه اجازه دادند که فهم خود از قرآن را هنگام قرایت و تلاوت آن بیان کنند؛ اما همواره تاکید داشتند که نباید آن را ثبت و وارد متن اصلی قرآن نمود. از ابی بن کعب، مقری و معلم برجسته ی قرآن و صحابی رسول خدا k  که چندین مرتبه قرآن را بر ایشان عرضه کرد، قرایات معتنابهی روایت شده که مقاله ی حاضر با گزارش آنها کوشیده است به دسته‏بندی آنها بپردازد.