اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر بهزیستی معنوی و شادکامی دانشجویان دارای اختلال افسردگی

افسردگی از جمله مشکالت عمده سلامت عمومی دانشجویان است که یک علت پیشرو برای ناتوانی و ازکارافتادگی در جهان است. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر بهزیستی معنوی و شادکامی دانشجویان مبتال به اختالل افسردگی بود.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان مبتال به افسردگی دانشگاه پیام نور شهرستان تهران در سال تحصیلی 1397-1396 تشکیل داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر از جامعه مذکور انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه، به صورت تصادفی جایگزین شدند. پرسشنامه های بهزیستی معنوی الیسون و پالوتزین و شادکامی آکسفورد اجرا شد. سپس جلسات روان درمانی مثبتنگر در 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد؛ اما برای گروه گواه، هیچگونه مداخلهای اعمال نشد. داده های الزم جمع آوری شد و با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در سطح 5درصد به تحلیل یافته ها پرداخته شد.

میانگین و انحراف معیار بهزیستی معنوی نمره گروه آزمایش، بهترتیب از)8٫08)±32٫20 به)11٫24)±52٫93 و شادکامی از)9٫20)±42٫93 به)12٫34)±59٫73 افزایش پیدا کرد و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که رواندرمانی مثبتنگر، بهزیستی معنوی و شادکامی دانشجویان مبتال به افسردگی را افزایش میدهد (0٫001<p.)

روان درمانی مثبتنگر بر افزایش بهزیستی معنوی و شادکامی دانشجویان مبتال به اختالل افسردگی موثر است.