بررسی اثربخشی مداخلات اسب درمانی بر بهبود شاخص های روانی بزرگسالان دارای افسردگی و اضطراب

افسردگی و اضطراب دو عامل کلیدی در ایجاد بحران ناتوانی جهانی به شمار می رود. اسب درمانی از مداخلاتی بوده که به تازگی برای بهبود محدودیت های موجود در الگوهای درمان در روان شناختی، ازقبیل اضطراب و افسردگی و حتی بیش فعالی و اوتیسم پیشنهاد شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات اسب درمانی بر سطح افسردگی و متغیرهای مرتبط با آن انجام شد.

 روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه های آزمایش و گواه بود. جامعه آماری را بیست نفر خانم 25تا35 سال با سطح افسردگی متوسط تشکیل دادند که به شکل تصادفی در قالب دو گروه گواه و اسب درمانی قرار گرفتند. آزمون های پنج عاملی ذهن آگاهی (بایر و همکاران، 2006) و اختلال خواب پیتزبورگ (بویس و همکاران، 1989) و اضطراب و افسردگی بک (بک و همکاران، 1961) در پیش آزمون اجرا شد و پس از گذشت شانزده هفته و 32 جلسه اسب درمانی، در پس آزمون مجددا به کار رفت. از سطح معناداری 0٫05 و نرم افزار SPSS و آزمون آنالیز واریانس دوراهه برای تحلیل آماری استفاده شد.

 براساس نتایج آزمون آنالیز واریانس دوراهه، تاثیر تمرین اسب درمانی بر متغیرهای افسردگی (0٫012=p)، ذهن آگاهی (0٫001<p)، اضطراب (0٫006=p) و اختلال خواب (0٫004=p) پس از شانزده هفته مداخلات درمانی با محوریت اسب درمانی منجربه بهبود معنادار در سطح متغیرهای افسردگی، اضطراب، سطح ذهن آگاهی و بهبود کیفیت خواب می شود.

 باتوجه به یافته های این پژوهش می توان اثربخشی مطالعه مذکور و استفاده از اسب و ماهیت منحصربه فرد آن را با ادراک محیط به شکل متفاوت تر توسط بیمار درمقایسه با گذشته و تغییر شرایط تصمیم گیری مرتبط دانست.