نقش برندسازی کارفرما بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون های منتخب ورزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برند کار فرما بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون های ورزشی ایران انجام شده است.

این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی/ همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 300 نفر از رویسا، نایب رییسان، اعضای مجمع، کارشناسان، دبیران، مدیران کمیته ها، مربیان و داوران مطلع در 15 فدراسیون ورزشی منتخب می باشد. با استفاده از روش سرشماری، نمونه آماری برابر با جامعه در نظر گرفته شد و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های برندسازی کارفرمایی برتون، اوینگ و هاه (2005)، عملکرد سازمانی یانگ و همکاران (2004) و عملکرد فردی پترسون (1992) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در راستای آزمون فرضیه ها و مدل سازی از مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد و داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار pls و spss مورد تحلیل قرار گرفت.

با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت، برند-سازی کار فرمایی، سهم قابل توجهی در تبیین عملکرد سازمانی (70/0=β، 03/8=t) و عملکرد فردی (92/0=β، 47/10=t) و همچنین عملکرد فردی اثر معنی داری بر عملکرد سازمانی (94/0=β، 22/10=t) دارا است. همچنین مدل اثر برندسازی کارفرمایی بر عملکرد فردی و سازمانی نیروی انسانی در فدراسیون های ورزشی ایران دارای برازش می باشد.

طبق یافته های پژوهش، پیاده سازی برند کارفرما در فدراسیون های ورزشی موجب افزایش عملکرد و کارایی آنها می شود و مدیران و سیاست گذاران فدراسیون های ورزشی می توانند از برندسازی به عنوان اهرمی جهت توسعه عملکرد بهره گیرند.کلید واژه ها: برندسازی کارفرمایی، عملکرد سازمانی، عملکرد فردی، فدراسیون های ورزشی ایران.