طراحی الگوی رضایت شغلی کارکنان مرزبانی در حوزه شرق کشور مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی

فقدان الگویی رضایت شغلی واحدی برای پلیس های مرزبانی مسئله اساسی به شمار می رود. به این معنا که شاخص های رضایت مندی شغلی هر طیف از کارکنان مرزبانی نامعلوم است. ازاین رو تحقیق حاضر در صدد طراحی الگوی مناسب ارتقاء رضایت شغلی کارکنان پلیس مرز در حوزه شرق کشور است. روش تحقیق حاضر آمیخته یا ترکیبی از روش کیفی با بهره گیری از تکنیک داده بنیاد و کمی با تکنیک پیمایش است. نوع آمیخته حرکت از روش کیفی به کمی است. جامعه آماری تحقیق در بخش کیفی مشتمل بر سه گروه «فرماندهان»، «افسران ارشد» و «افسران جز و درجه داران» در سه استان شرقی کشور بود. حجم جامعه آماری به تعداد 50 نفر با روش هدفمند با بالاترین تنوع نمونه ها تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شد. در بخش کمی به تعداد 100 نفر که به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شد. روش جمع آوری اطلاعات در هر دو بخش کمی و کیفی، به صورت میدانی و ابزار آن مصاحبه های عمیق نیمه ساخت یافته و در بخش کمی پرسش نامه محقق ساخته بود. روش تجزیه وتحلیل در روش کیفی، روش تحلیل داده بنیاد و در بخش کمی، برازش مدل است. یافته ها نشان داد که شاخص های الگوی فوق در سه گروه یادشده به ترتیب عبارت است از: گروه اول: جدی تر گرفتن آموزش ها در دانشگاه، رسیدگی به وضعیت رفاهی کارکنان، اجرای دقیق و درست قوانین و مقررات و آیین نامه ها، و معیشت. گروه دوم: رفاه و آسایش خانواده ها، مرخصی ها، وضعیت معیشت، نقل و انتقالات، قرار گرفتن شغل پلیس مرز در زمره مشاغل سخت، و انتخاب و انتصاب فرماندهان. گروه سوم: تقریبا همانند گروه دوم با تلاش برای برطرف نمودن «خستگی، یکنواختی، دل زدگی، درجا زدن، روزمرگی، احساس بیهودگی در شغل.