بررسی رابطه بحران مالی، چرخه عمر و استرتژی های تجدید ساختار شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

امروزه استراتژی های تجدید ساختار شرکت بعنوان یک راه حل توسط مدیران ارشد اجرایی و جهت خروج شرکت از بحران مطرح می باشد.در این راستا ضرورت بررسی تاثیر اجرای این استراتزی ها برجسته می گردد.هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر اجرای استراتژی های تجدید ساختار در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت های بحران زده می باشد. برای این منظور جهت انتخاب شرکت های بحران زده از Z-score Toffler  استفاده شد. 406 سال- شرکت بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای تعیین مراحل چرخه عمر شرکت از مدل جریانات نقدی دیکینسون استفاده شد. برای آزمون فرضیات از مدل رگرسیون لاجیت استفاده گردید. نتایج مقاله حاکی از این است که متغیر Q توبین فقط با استراتژی تجدید ساختار دارایی رابطه معنی دار و منفی دارد، متغیر دارایی کل با استراتژ های تجدید ساختار مدیریتی و مالی رابطه مثبت و با استراتژی تجدید ساختار دارایی رابطه منفی دارد، متغیر های اهرم مالی و سهامداران نهادی تنها با استراتژی تجدید ساختار مالی رابطه معنی دار و منفی دارند. متغیر جریانات نقدی فقط با استراتژی تجدید ساختار مالی رابطه مثبت و معنا داری دارد، بین متغیر بازده  دارایی شرکت و هر سه استراتژی تجدید ساختار رابطه ای پیدا نشد. شرکت های مرحله رشد کمتر از برنامه تجدید ساختار دارایی استفاده می کنند.شرکت های مرحله تولد نسبت به شرکت های مراحل دیگر کمتر از تجدید ساختار مدیریتی استفاده می کنند. همچنین شرکت های مرحله افول، نسبت به واحد های سایر مراحل کمتر از تجدید ساختار مالی استفاده می کنند.