رسانه و آموزش پنهان: (امکان‏سنجی موردی آموزش پنهان در فعالیتهای رسانه‏ای در ایران)

در این مقاله، نویسنده به بررسی دو مفهوم یادگیری و آموزش پنهان پرداخته است.با پذیرش این پیش‏فرض که حجمی از التهابات اجتماعی و فردی در حیات کنونی جامعه ایران، به یادگیریهایی بازمی‏گردد که موضوع وقوف آگاهی کنش‏گران نیست؛ برخی داده‏های کمی موجود مورد بررسی قرار گرفته‏اند تا وجود آموزشها و یادگیری پنهان در جامعه ایران مورد آزمون قرار گیرد.نویسنده جهت تایید فرضیه اولیه خود به بررسی موردی عملکرد تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران پرداخته است و با بهره‏گیری از داده‏های موجود در ارتباط با بعضی از مجموعه‏های تلویزیونی که در ایران به نمایش درآمده‏اند، نشان می‏دهد که این سریالها چگونه در دیالوگ بازیگران، صحنه‏آرایی فضا و.مطالبی را نهفته دارند که بیننده ناخودآگاه آنها را جذب و به عمل می‏گذارد.توجه جدی به مضمون برنامه‏های تلویزیونی و عطف توجه به آموزش‏های پنهانی که این رسانه می‏تواند داشته باشد؛ پیشنهاد موکد نویسنده را شکل می‏دهد.