بهینه سازی محیط کشت برپایه سویا به منظور تولید پلی ساکاریدهای برونسلولی با فعالیت زیستی توسط قارچ دارویی ترامیتیس ورسیکالر

دیابت ملیتوس پنجمین عامل مرگ و میر در جهان به شمار میرود. عوارض پیشرفته متابولیکی و ضایعات اندامهای گوناگون از اثرات زیانآور دیابت میباشد. بیشتر از % 12موارد دیابت به دیابت نوع 2تعلق دارد. چندین دهه است که قارچهای دارویی مانند ترامیتیس ورسیکالر به عنوان درمان دیابت مطرح شدهاند. پلیساکاریدهای برون سلولی قارچی در غشای رودهای فعالیت آلفا گلوکوزیدازی از خود نشان میدهند. تحقیق حاضر به بهینهسازی تولید پلیساکاریدهای این قارچ و بررسی اثر آن بر مدل حیوانی میپردازد.

در مطالعه حاضر، ترامیتیس ورسیکالر ایرانی در محیطهای کشت گوناگون بر پایه شیر سویا، شیر گاو و عصاره پروتئینی سویا کشت داده شد. پس از انتخاب محیط کشت مناسب برای تولید زیستتوده 1و پلیساکارید برونسلولی ،2روش سطح پاسخ با طراحی باکس-بنکن برای بررسی اثرات متغیرهای مستقل گلوکز) ،(g l-1شیر سویا) (v v-1و pHبر تولید زیستتوده و پلیساکارید برون سلولی و بهینهسازی آنها استفاده شد. مدل حیوانی (موش صحرایی) مبتلا شده به دیابت در اثر استرپتوزوتوسین برای بررسی پلیساکاریدهای برون سلولی بر دیابت مورد استفاده قرار گرفت. موشها به مدت 21روز با پلیساکاریدهای برون سلولی مورد تیمار قرار گرفتند.

نتایج نشاان داد که محیطهای کشت حاوی شیر سویا برای رشد و تولید فرآورده های قارچی مناساب بودند. تولید زیستتوده و پلیساکاریدهای برون سلولی به ترتیب 2/78و 1/78گرم بر لیتر افزایش یافت. بر اسااس تجزیه و تحلیل روش سطح پاسخ، pبرای pHبرابر 2/2220و برای برهمکنش pHو سویا 2/2121بود که بر اثرات معنیدار آنها بر تولید پلیساکاریدهای برون سلولی اشاره دارد. در شرایط بهینه محیطهای کشت با ،0/78 pH میزان گلوکز 17/21گرم بر لیتر و شایر سویا 87درصد حجمی حجمی، تولید زیستتوده و پلیساکارید برون سلولی به ترتیب به 21/72و 1/7گرم بر لیتر رساید. در مدل موش مبتلا شاده به دیابت با اساتفاده از اساترپتوزوتوساین، کاهش 72/77درصدی در گلوکز خون مشاهده شد، در حالیکه برای تری گلیسریدها، کلسترل و لیپوپروتئینهای با چگاالی کم این کااهش به ترتیب 22 ،71و 21/78درصاااد بود. همننین، لیپوپروتئینهای با چگالی زیاد تا حدود 7/12درصد افزایش یافت.

نویسندگان اعلام میکنند که هیچ نوع تعارض منافعی مرتبط با انتشار این مقاله ندارند