تبیین دستورکار همگرایی منطقه دریای خزر با تاکید بر وابستگی های متقابل

افزایش کشورهای ساحلی دریای خزر به واسطه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در پایان قرن بیستم و اهمیت مناطق به واسطه افول هژمونی ایالت متحده بر نظام بین الملل در ابتدای قرن بیست ویکم شرایط ظهور یک منطقه جدید با نام منطقه دریای خزر را فراهم کرده است. منطقه دریای خزر که از پنج کشور ساحلی تشکیل شده، دارای یک قدرت بزرگ، یک قدرت منطقه ای و سه قدرت محلی است. باتوجه به اینکه این منطقه در نقطه اتصال قاره آسیا به اروپا  قرار گرفته و منابع فراوانی را در خود جای داده، توجه بازیگران فرامنطقه ای به این منطقه معطوف شده است و این افزایش توجه می تواند، آینده منطقه را به سوی یک محیط آشوب زده سوق دهد. بنابراین  مقاله حاضر به دنبال پاسخگویی به این پرسش اساسی است که "چگونه می توان دستورکار  همگرایی منطقه دریای خزر را مشخص نمود؟" در پاسخ به این پرسش از روش پژوهش  ترکیبی- اکتشافی دو مرحله ای- استفاده شده است. در مرحله نخست با استفاده از منابع کتابخانه ای وابستگی های متقابل امنیتی کشورهای منطقه دریای خزر که بر روند همگرایی موثر است در پنج حوزه نظامی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی احصا شده است. در مرحله بعد با استفاده از گویه های احصا شده ابزار پرسش نامه تدوین و از نمونه 24 نفر آشنا با مسایل منطقه، نظرسنجی به عمل آمده است. در انتها با تحلیل کمی پرسش نامه ها سیاست های سفلی از سیاست های علیا تفکیک و دستورکار همگرایی منطقه دریای خزر پیشنهاد شده است