ارتباط تصویر و متن در تعامل کودک با داستان های کودکانه محمد العبد براساس نظریه پری نودلمن

داستان های مصور کودکانه باید به گونه ای طراحی شود که به صورت توامان کودک را با دو رسانه زبانی و دیداری آشنا نموده و چرخش ناگهانی تمرکز وی از متن به تصویر و بالعکس، کودک را در درک اطلاعات داستان و تعامل اثربخش دچار نارسایی ننماید. پری نودلمن از نظریه پردازان این حوزه معتقد است که رسایی ارتباط تصویر و متن در صورتی است که هر دو، با شاخصه هایی خاص یا با یکدیگر همسو باشند و یا همدیگر را توسعه دهند؛ در غیر این صورت، ارتباط تصویر و متن، ارتباطی نارساست. وی در راستای فراهم آوردن بستری مناسب برای تعامل کودک با متن، شاخصه های معینی را در نقد رسایی و نارسایی تصویر و متن معرفی می کند. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی چند داستان کودکانه منتخب از محمد العبد بر اساس این شاخصه ها مورد ارزیابی و نقد قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد در این داستان ها رسایی ارتباط تصویر و متن از بسامد بالایی (%94) برخوردار است. همچنین شاخصه توسعه گرایی تصویر و متن سهم بسزایی (%61) در رسایی این ارتباط دارد. بر این اساس داستان نویس و تصویرگر نسبت به دنیای کودک و علایق و خواسته های او آگاهی داشته و با ایجاد پیوندی ژرف میان تصویر و متن داستان ها و درک درست اطلاعات داستان توسط کودک، موجبات تعامل کودک با تصویر و متن را فراهم آوردند.