بیماری پوسیدگی ذغالی بلوط در ایران

بیماری پوسیدگی ذغالی بلوط توسط دو قارچ Biscogniauxia mediterranea و Obolarina persica پدید می آید. این قارچها که فرصت طلب یا مهاجم ثانویه هستند و به درختان دچار تنش حمله می کنند، یکی از مشکلات اصلی جنگل های بلوط در ایران هستند. بیماری اولین بار در سال 1390 در حنگل های شمال روی درختان Quercus castaneifolia و Zelkova carpinifolia و سپس در جنگل های زاگرس  روی درخت Q. brantii گزارش شده است. بیماری طی سالیان گذشته، به سرعت در جنگل های زاگرس انتشار یافته است. نشانه های بیماری به صورت زوال و مرگ درختان، قهوه ای شدن برگ ها و خزان زودرس می باشد. ترشح صمغ روی شاخه ها و تنه درختان مسن و قهوه ای شدن بافت چوب و آوندهای چوبی در سرتاسر ارتفاع تنه به سمت بالا و پایین درخت دیده می شود. مشخصات ریخت شناختی بیمارگرها، گسترش و بقای بیمارگرها و روش های مدیریت بیماری در این مقاله شرح داده شده اند.