اثرات آنتاگونیستی لاکتوباسیلهای جدا شده از واژن سگهای سالم در مقایسه با آنتی بیوتیکهای رایج برروی رشد برخی از پاتوژنهای مطرح در عفونتهای رحمی سگ در شرایط آزمایشگاهی

امروزه عفونتهای رحمی یکی از عارضه های اصلی دستگاه تناسلی سگهای ماده است. بدین منظور استفاده از لاکتوباسیلها به عنوان پروبیوتیک و به منظورجایگزینی در رحم به عنوان یک عامل باز دارنده از عفونتهای رحمی به علت تولید متابولیتهایی همچون پراکسید هیدروژن و اسید لاکتیک امری مفید وسودمند است. ()8بدین منظور جهت جداسازی لاکتوباسیلها از واژن سگهای سالم اقدام به اخذ نمونه با سواب دابل گارد تحت شرایط استریل از 20قلادهسگ ماده که ابتدا توسط رادیوگراف و تصاویر سونوگرافی و معاینات بالینی سلامت آنها تایید شده بود صورت گرفت. سوابها پس از اخذ نمونه بلافاصلهدر محیط MRS-brothقرار داده شده و پس از انتقال به آزمایشگاه ابتدا 48تا 72ساعت در شرایط بی هوازی در 37درجه سانتی گراد انکوبه شدند. سپس ازنمونه های رشد کرده بر روی MRS-agarاقدام به کشت گردید و به مدت 48تا 72ساعت دیگر در شرایط فوق انکوبه شدند.کلونیهای رشد نموده بر رویسطح با روش های مشاهده مستقیم و آزمونهای بیو شیمیایی و در نهایت توسط PCRو sequencingتشخیص جنس لاکتو باسیل داده شد. پس از آن اقدام بهخالص سازی و تکثیر لاکتو باسیلها شد. سپس به منظور آزمون تاثیر لاکتوباسیلهای جدا شده بر روی پاتوژنهای مطرح در عفونتهای رحمی اقدام به جداسازیسگهای مبتلا به عفونت رحمی ارجاع داده شده به مطبهای دامپزشکی استان البرز جهت اخذ نمونه های ترشحات رحمی شد.در ادامه میزان ناحیه باز دارنده ایجاد شده حاصل از مجاورت جداگانه لاکتوباسیلها و دیسکهای آنتی بیوگرام با پاتوژنهای اصلی جدا شده که شاملStaphylococcus وPseudomonas aeruginosa وProteus mirabilis وE. coli وStaphylococcus intermedius وStaphylococcus epidermidisaureusو Trueperellaبودند با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان دادند که لاکتو باسیلها بر روی بسیاری از باکتریهای پاتوژن تاثیر معنی داری را در ایجادمنطقه بازدارنده از رشد در شرایط آزمایشگاهی دارد %83/3که در مقایسه با حساسیت کلیه دیسکهای آنتی بیوگرام مورد بررسی که به میزان %34/16بودهاست اختلاف معنی داری را نشان میدهد.با توجه به نتایج به دست آمده در شرایط آزمایشگاهی ()in vitroبه نظر میرسد که به کارگیری لاکتوباسیلها در واژن سگها به عنوان عامل پیش گیرانه ازعفونتهای رحمی و یا عاملی در جهت کاهش ابتلا به این نوع از عفونتها است و شاید جایگزین مناسبی جهت درمانهای آنتی بیوتیکی باشد البته میبایستدر شرایط بالینی نیز مورد بررسی قرار گیرد