تحلیل و مدل سازی تغییرات طول خطوط افزایش و کاهش سرعت در رابط های راه های شریانی

در حال حاضر مسئله ترافیک در شهرهای بزرگ به عنوان یک معضل در اکثر کشورها مطرح است. بخشی از این مشکل با اصلاح طرح هندسی، قابل حل است. یکی از موارد مهم در طراحی، رعایت طول مناسب بین نواحی تداخلی در بزرگراه ها است که تامین نشدن آن در این ناحیه، باعث تغییر مسیر ناگهانی وسایل نقلیه، تصادف و به تبع آن موجب ایجاد تراکم در بزرگراه ها می گردد . استفاد ه مناسب از خطوط افزایش وکاهش سرعت در بزرگراه ها، تاخیر در رمپ ها را کاهش داده و با کاهش اختلاف سرعت وسایل نقلیه، باعث افزایش سطح ایمنی می گردد.

طبق ضوابط آیین نامه ای، خطوط افزایش و کاهش سرعت با استفاده از روش شبیه سازی در شبیه سازی گردید. این نرم افزار به دلیل توانایی Aimsun مقیاس خرد (شبیه سازی میکروسکوپیک) در نرم افزارآن برای انجام تجزیه وت حلیل دقیق در مقیاس میکروسکوپیک، نتایج نزدیک به واقعیت را ارایه می کند.

در این پژوهش، تقاطع دو بزرگراه دوخطه دوطرفه مورد مطالعه قرار گرفت. طول خط تغییر سرعت،حجم مسیر اصلی و حجم لوپ به عنوان ورودی پژوهش در نظر گرفته شدند و اثر تغییر طول ناحیه تداخلی برزمان تاخیر، سرعت، چگالی، زمان سفر و زمان توقف، با استفاده از نرم افزار بررسی شد . با فرض ثابت ب ودنوارد شد . در Aimsun حجم ترافیک، پنج طول مختلف برای خطوط افزایش و کاهش سرعت در نر م افزارادامه، زمان تاخیر، چگالی، جریان، سرعت، زمان توقف و زمان سفر به عنوان خروجی تعیین شدند . درنهایت مقایسه شدند و طول خط تغییر سرعت بهینه برای AHP شاخص های به دست آمده توسط تحلیل سلسل همراتبیتقاطع موردنظر در دو حالت افزایش و کاهش سرعت مشخص گردید.

نتایج نشان داد که بین پنج سناریوی بررسی شده، حالتی که طول ناحیه تداخلی 50 متر در نظرگرفته شد، در مجموع بهترین عملکرد را نشان داد. به عبارت دیگر، همیشه طول خط تغییر س رعت بیشتر ، تاثیرقابل توجهی بر شاخص های ترافیکی نخواهد داشت و از نظر اقتصادی، ساخت آن توجیه پذیر نیست.