چندپارگی فرهنگی و توسعه سیاسی ایران معاصر

بررسی نقش و تاثیر فرهنگ در توسعه سیاسی و اجتماعی از اهمیت بسیار برخوردار است. توسعه سیاسی به عنوان یکی از ابعاد مهم توسعه همه جانبه و پایدار از یک طرف مستلزم تحول در ساخت سیاسی و از طرف دیگر مستلزم تحول در حوزه فرهنگ است؛ به عبارت دیگر دلایل توسعه نیافتگی سیاسی را باید از دو منظر مختلف مورد مطالعه قرار داد. نخست مطالعه ساخت سیاسی در بعد کلان و ساختارهای سیاسی در بعد خرد و دوم مطالعه ابعاد مختلف فرهنگ. چندپارگی فرهنگی در ایران که بیشتر ناشی از شکاف های تمدنی بوده است، از رویارویی دو نظام متفاوت معرفتی با ارزش های کاملا از هم تمایز حکایت می کند؛ و چالش این دو نظام معرفتی با هم باعث ایجاد جو بدبینی، بی اعتمادی، ترس و خشونت در حوزه اجتماعی و سیاسی گردیده و مانع پیدایش همپذیری و تساهل لازم برای مشارکت و رقابت سیاسی که از شاخص های اصلی توسعه سیاسی می باشند گردیده است. این پژوهش با طرح این سوال که چندپارگی فرهنگی و تعارض این پاره فرهنگ ها در طول تاریخ معاصر ایران چه تاثیری بر توسعه سیاسی داشته است این فرضیه را مطرح نموده است که چندپارگی فرهنگی و تعارض این پاره فرهنگ ها با هم، باعث عدم توسعه یافتگی سیاسی و ایجاد رژیم های غیررقابتی در ایران معاصر گردیده است. با عنایت به موضوع مورد بحث روش توصیفی و تحلیلی که دارای اشارات تاریخی- تحلیلی بر اساس مبانی تیوریک و شاخص هاست بعنوان روش تحقیق انتخاب شده است.