بررسی ویژگی های «بدن گروتسک» در چهار نقاش معاصر ایران

هنر معاصر ایران متاثر از بافتار و اتفاقات اجتماعی، و مسایل جامعه شناسانه رویکردی انتقادی دارد. یکی از قالب هایی که هنر معاصر برای بازنمایی پیکره و آلام آن به کار می گیرد، گروتسک است. گروتسک مفهومی زمان مند است و در هنر معاصر تعاریف تازه ای به خود گرفته است و از سویی با چارچوب های بازنمایی معمول مغایرت دارد. پرسش این است که چرا بدن در این آثار تبدیل به رسانه ای برای باز نمود درد و رنج و تنش می شود؟ برای پاسخ به این پرسش، پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریات باختین درباره گروتسک و به دلیل نزدیکی آن ها با ویژگی های حاضر در نقاشی معاصر ایران، به تحلیل نمونه های مطالعاتی می پردازد. در این آثار، انسجام و تمامیت بدن از میان رفته و آشنایی زدایی از آن کوششی برای ایجاد شوک در تصویر است. تکه تکه شدن، از ریخت افتادن، تخریب و دگردیسی از ویژگی های وضعیت تازه بدن است. محتوای این پژوهش کیفی، گردآوری داده ها از طریق مطالعه میدانی و منابع کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است.