مطالعه تطبیقی پدیدارشناسی معماری در نظریات یوهانی پالاسما و استیون هال

پدیدارشناسی ازمهم ترین نحله های فلسفی قرن بیستم، در دهه های پایانی این قرن به عنوان رویکردی موثر بر شناخت بهتر در نظریه پردازی معماری به کار گرفته شد. مطالعه حاضر با پرسش از مفاهیم کلیدی به بررسی دیدگاه های یوهانی پالاسما و استیون هال می پردازد، با این هدف که در تبیین روشن تر شیوه پدیدارشناسی معماری، وجوه اشتراک و افتراق دیدگاه های آن ها را هم نشان دهد. نتایج مطالعه آشکار می کند که با تاثیرپذیری از موریس مرلوپونتی، ادراک چندحسی و بدن مند معماری مفهوم کلیدی مشترک میان نظریات این دو معمار است. نقد بینایی محوری، تمرکز بر لامسه و بساوایی، خاطره و تخیل، سکوت و آهستگی در نظریات پالاسما، هم راستا با مفاهیم نور، رنگ، پارالاکس و دیرند زمان در نظریات هال است. از سوی دیگر، اگرچه فرم از درون مایه های نظریات استیون هال است، یوهانی پالاسما با طرح مفهوم اتمسفر، بر عدم اولویت فرم در معماری تاکید می کند. پژوهش حاضر، به شیوه کیفی به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.