بررسی سیاست های توسعه اقتصادی کشور کره جنوبی و استفاده از آن برای برآورد الگوی تجربی رشد اقتصادی در کشور ایران

در ادبیات اقتصادی، بررسی علل رشد اقتصادی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و توجه اقتصاددانان بسیاری را به خود جلب نموده است و دراین‌باره حجم گسترده‌ای از مطالعات را به خود اختصاص داده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه شاخص‌های اقتصادی و غیراقتصادی با رشد اقتصادی ایران در دوره زمانی 1350 تا 1398 است. در این مطالعه از متغیر تولید ناخالص داخلی (بدون نفت) به‌عنوان متغیر وابسته و از متغیرهای؛ تعریف گسترده پول، کارآفرینی، بهره‌وری نیروی کار، اقتصاد دانش‌بنیان، کارایی سرمایه، آزادسازی تجاری، نرخ ارز و اقتصاد مصرفی به‌عنوان متغیرهای توضیحی استفاده‌شده و با استفاده از روش تحلیلی آماری ARDL در جهت پاسخ به این سوال هستیم که آیا سیاست‌های توسعه اقتصادی کشور کره جنوبی می‌تواند در کشور ایران اجرا شود یا نه؟ نتایج نشان داد که به جزء اقتصاد مصرفی (CE) که ارتباط منفی با رشد اقتصادی دارد بقیه متغیرها که شامل: تعریف گسترده پول (M3)، شاخص کارایی سرمایه‌گذاری (ICOR)، بهره‌وری نیروی کار (LP)، کارآفرینی (EN)، نرخ ارز (IR)، آزادسازی تجاری (IIT) و اقتصاد دانش‌بنیان (KBE) می باش تاثیر مثبت و معنی‌داری بر رشد اقتصادی دارند