بررسی عملکرد حقوقی شورای امنیت در جنگ تحمیلی: غلبه منافع قدرتهای بزرگ بر حقوق بین الملل

جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران در سال 1981 میلادی با تجاوز رژیم صدام به خاک ایران آغاز شد. در مدیریت این جنگ بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای اثرگذار بودند. به عبارتی باید گفت تنها جنگ بین المللی بود که تمام بازیگران منطقه ای و قدرت های فرامنطقه ای برای شکست ایران به اجماع نظری و سخت افزاری رسیده بودند. آنچه در این میان اهمیت دارد بررسی نقش شورای امنیت در مدیریت بحران جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران است. بر این اساس سوال اصلی پژوهش این است که شورای امنیت سازمان ملل متحد به عنوان متولی اصلی حفظ صلح و امنیت بین المللی چه جایگاهی در مدیریت جنگ این رژیم علیه ایران داشت. برای پاسخ به این سوال در چارچوب نیوریالیسم و با روش توصیفی تحلیلی، این فرضیه به سنجش گذاشته می شود که شورای امنیت سازمان ملل در مدیریت جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران تحت تاثیر منافع قدرتهای بزرگ قرار داشت و نتوانست براساس قواعد امنیت دسته جمعی عمل کند. در واقع براساس دیدگاه نیوریالیسم به سازمانهای بین المللی، شورای امنیت نه به عنوان نهاد تامین کننده امنیت دسته جمعی بلکه به عنوان ابزاری در دست قدرتهای بزرگ در جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران عمل کرد.