تاثیر فضای مجازی بر شعر امروز؛ پدیدار شناسی تجربه زیسته شاعران

رسانه ‌های جدید و فناوری ‌های ارتباطی برآمده از اینترنت، ساحت‌ های مختلف زیست  فرهنگی، اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار داده است. در این میان شعر فارسی به عنوان یکی از مهمترین مظاهر فرهنگی در ایران، تا چه حد از این فناوری ‌ها تاثیر پذیرفته است؟ این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است و پاسخ خود را به منظور رسیدن به یک مدل نظری، با رویکردی پدیدار شناختی از تجربه زیسته شاعران فارسی زبان جسته است. برای رسیدن به این مدل، با استفاده از نمونه‌ گیری هدفمند و براساس مطالعه زندگینامه‌ ای، برای هشتاد و سه  شاعر پرسش ‌نامه‌ ای را برمبنای مصاحبه نیمه ساختار یافته ارسال شد. این پاسخ‌ها سپس با استفاده از کدگذاری باز و نظری به مقوله‌ های مختلفی تقسیم شد که مقوله مرکزی تحقیق، وجود اضطراب فناورانه در نزد شاعران بود. براین اساس با استفاده از رویکرد نظام‌مند روش نظریه داده بنیاد (گراندد تیوری) به مدلی رسیدیم  که وضعیت پیش روی شاعران در قبال تاثیرات فضای مجازی را در سه راهبرد «ادغام»، «تلفیق» و «تداوم» مشخص می‌کند. براساس این مدل، پیشنهادهایی برای کاستن از اضطراب فناورانه در نزد شاعران و بهره‌مندی از محاسن فضای مجازی ارایه شد.