تحلیل تطبیقی کیفیت محیط پیرامون ایستگاه های مترو (مورد مطالعه: ایستگاه های مترو امام حسین و جابر انصاری کلان شهر اصفهان)

به دنبال افزایش جمعیت و گسترش روزافزون شهرها، نیاز به سامانه ی حمل و نقل عمومی به منظور سهولت در جابجایی شهروندان و دسترسی آن ها به فعالیت ها و خدمات ضروری می نماید. یکی از انواع سامانه های حمل و نقل عمومی مترو می باشد که نقش موثری در کاهش ترافیک شهرها دارد و مکان یابی مناسب ایستگاه های آن با توجه به شرایط محیطی اطراف آن می تواند نقش مهمی در افزایش کارایی و عملکرد سامانه مترو داشته باشد. هدف از این مقاله تحلیل تطبیقی ایستگاه های مترو امام حسین و جابر انصاری در شهر اصفهان و کیفیت محیط پیرامونی آن ها می باشد. در این راستا اطلاعات موردنیاز از طریق روش های اسنادی و میدانی (مشاهده ای، پرسشنامه ای و مصاحبه ای) گردآوری شده است و برای این منظور از روش نمونه گیری تصادفی با جامعه آماری نامحدود استفاده و 122 پرسشنامه توزیع گردیده است. همچنین به منظور تحلیل مولفه ها و سنجه های مورد بررسی از آزمون های آماری T تک نمونه ای و یو- من ویتنی در نرم افزار SPSS و به منظور مشخص نمودن وضعیت نهایی دو ایستگاه  از روش سلسله مراتبی AHp از طریق نرم افزار Expert Choice استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بر اساس مولفه های امنیت، عدالت، ایمنی، پویایی اقتصادی، پویایی اجتماعی، کاربری و دسترسی و سنجه های مربوطه و همچنین میزان اهمیت هر یک از آن ها، به طور کلی ایستگاه امام حسین در وضعیت بهتری به لحاظ محیط پیرامونی نسبت به ایستگاه جابرانصاری به سر می برد و این وضعیت عمدتا ناشی از قرارگیری ایستگاه امام حسین در یکی از مراکز مهم و سرزنده شهر و قرارگیری ایستگاه جابر انصاری در بطن یک محله مسکونی می باشد.