اثر شدت تمرین بر اشتها و سطوح گرلین فعال پلاسما در زنان فعال و کم تحرک

شکل فعال گرلین در تنظیم اشتها نقش بازی میکند. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر شدت تمرین بر اشتها و سطوح گرلین فعال پلاسما در زنان فعال و کمتحرک بود. سی و شش آزمودنی (18 زن فعال و 18 زن کمتحرک) به طور تصادفی به چهار گروه فعال-تمرین، فعال-کنترل، کمتحرک- تمرین و کمتحرک-کنترل تقسیم شدند. آزمون آستراندرایمینگ (فعالیت بدنی زیربیشینه) و پروتکل نوارگردان بالک [فعالیت بدنی بیشینه] در ساعت 8 صبح (پس از 12 ساعت ناشتا) اجرا شد و بلافاصله پیش و پس از هر جلسه فعالیت بدنی، نمونه های خون را جهت تعیین غلظت گرلین فعال پلاسما و معیار آنالوگ بصری برای ارزیابی اشتها گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و همچنین اندازه گیری های مکرر، تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری 05/0 <p را در نظر گرفتند. در هر دو گروه فعال-تمرین و کمتحرک-تمرین، فعالیت بیشینه غلظت گرلین فعال پلاسما (به ترتیب: فعالیت اما داد کاهش را) p=0/015 ،p=0/012:ترتیب به (اشتها امتیاز و) p=0/009 ،p=0/013 زیربیشینه تاثیر معنیداری بر گرلین فعال و امتیاز اشتها نداشت (05/0>p).همچنین، تفاوت معنی- داری بین میانگین تغییرات غلظت گرلین فعال پلاسما و اشتها متعاقب فعالیت بیشینه در زنان فعال و کمتحرک مشاهده نشد (05/0>p).به نظر میرسد که شدت تمرین از جمله عوامل موثر بر چگونگی پاسخ گرلین فعال و اشتها به یک جلسه فعالیت بدنی در زنان است، به گونه ای که تمرین بیشینه سطوح گرلین فعال و اشتها را پایین می آورد؛ اما تمرین زیربیشینه تاثیری بر آنها ندارد. تغییرات گرلین فعال و اشتها متعاقب تمرین (زیربیشینه یا بیشینه) به طور موازی صورت می گیرد و میزان این تغییرات در زنان فعال و کم تحرک مشابه است.