آموزش طراحی پایدار در معماری ایران (از دیدگاه فرهاد احمدی)

به نظر می‌رسد که ماهیت محیط‌ زیست به دلیل تاثیرات منفی ناشی از سوخت‌های فسیلی، انرژی هسته‌ای، بهره‌برداری بی‌رویه از جنگل‌ها، تخریب زیستگاه‌ها، گرم شدن کره‌ی زمین و عوامل مشابه، به شدت در حال تغییر است. ایده‌ی طراحی پایدار و اصول مربوط به آن، امروزه می‌تواند به عنوان راهنمایی عمومی به همه‌ی افراد کمک کند تا مفاهیمی چون حفظ منابع طبیعی و محیط‌زیست و ارتقاء کیفیت زندگی را در عرصه‌های گوناگون، مورد توجه قرار دهند. با توجه به تاثیر یک بنا در طیف گسترده ای از موضوعات مرتبط با پایداری و اینکه امروزه ساختمانهای مرسوم بیش ازحد نیاز از منابع، مخصوصا منابع تجدیدناپذیر استفاده میکنند، تاثیرات منفی بر محیط زیست دارند ، طراحی پایدار می تواند به عنوان راه حلی باشد که به کمک آن طراح بتواند نه تنها نیازهای کاربر فضا را برآورده سازد بلکه در کنار آن نیز از صدمات ناشی از طرح خود به محیط زیست را نیز کاهش داد. حال یکی از اصلی ترین سوال های به وجود آمده این است که برای رسیدن به این مهم روش طراحی چگونه باید باشد تا بتوان بهترین پاسخ را دریافت نمود؟ آیا تنها با رعایت و کاربرد یک سری عوامل اقلیمی و اصول پایداری می توان مدعی طراحی پایدار گردید؟ در این پژوهش به کمک تحقیق و کنکاش به روش توصیفی- تحلیلی در شیوه طراحی یکی از معماران معاصر و صاحب نظر در مبحث طراحی پایدار به بررسی دیدگاه ایشان در این زمینه پرداخته است ونتایج حاصل از این پژوهش حاکی ازاین است که اتخاذ یک رویکرد جامع در آموزش معماری پایدار- خصوصیات ویژه ای را برای ساختار آموزشی تعریف می کند:"آموزش کارآمد در تفکر پایداری، آموزشی را می طلبد که جامع و فرانگر باشد. یعنی: - انعطاف پذیرو انطباق پذیر باشد - مشارکتی باشد.