مطالعه ساختار و تاثیر پذیری ترکیب آسپارژین در حلال با استفاده از روش های مکانیک کوانتوم

عصاره ریزوم شیرین بیان دارای مقادیری گلوکز، ساکارز، آسپارژین، مواد آلبومیدی، رزین و اسانس است. آسپاراژین موجود در شیرین بیان نوعی اسید آمینه غیرضروری است که برای حفظ تعادل در دستگاه اعصاب مرکزی ضروری می باشد. هدف از این مقاله بررسی پارامترهای ساختاری، گاف انرژی، HOMO-LUMO، الکترون دوستی، پتانسیل شیمیایی، طول پیوند، سختی، نرمی، قطبش پذیری و ممان دوقطبی ترکیب آسپارژین در فاز گازی و نیز درحلال های استونیتریل، DMSO و آب می باشد.محاسبات با استفاده از نظریه تابعی دانسیته با روش B3LYP و با مجموعه پایه 6- 311G+ d,p انجام شده اند. مطابق محاسبات انجام شده،گاف انرژی ترکیب آسپارژین در فاز گازی بیش تر از این مقدار در حضور حلال می باشد. حضور حلال در آسپارژین باعث کاهش سختی شیمیایی شد که این کاهش در مورد حلال آب نسبت به حلال های دیگر بیش تر است. نرمی این ترکیب در فاز گازی کم ترین مقدار است و با حضور حلال ها افزایش پیدا می کند که بیش ترین افزایش در حلال آب مشاهده شد. الکترون دوستی ترکیب در حضور حلال های آب و DMSO و استونیتریل بیش تر از الکترون دوستی ترکیب آسپارژین در فاز گازی است. همچنین بررسی پارامتر پتانسیل شیمیایی نشان می دهد که واکنش پذیری بیش تر ترکیب در حضور حلال آب به علت کم تر بودن پتانسیل شیمیایی آن می باشد