تحلیل گفتمان جایگاه سیاسی زنان در دولت های احمدی نژاد و روحانی

 هدف مقاله حاضر تحلیل گفتمان جایگاه سیاسی زنان در دولت‌های احمدی‌نژاد و روحانی است، که با روش توصیفی- تحلیلی درصدد پاسخگویی به این پرسش است: در رابطه با تحول در وضعیت سیاسی زنان طی دولت‌های احمدی‌نژاد و حسن روحانی چه گفتمان هایی در نهادهای اجرایی کشور شکل گرفته و باتوجه به این گفتمان زنان چه جایگاهی در این گفتمان داشته‌اند؟ در پاسخ به این سوال نگارنده به این اعتقاد است که گفتمان اصول‌گرایی در برنامه توسعه پنجم، که درواقع برآمده از گفتمان انقلاب اسلامی و به بیان عام‌تر نشات‌ گرفته از گفتمان اسلام‌گرایی است و تاکید بر قانون اساسی، توسعه اقتصادی، عدالت، ارزش‌های دینی و اخلاقی و استقلال است که نگاه ویژه به جایگاه سیاسی زنان داشته و در مقابل گفتمان اصلاح‌طلب در برنامه توسعه سوم و چهارم تاکید بر اصلاحات، توسعه سیاسی و جامعه مدنی است. دولت‌ها بنابر گفتمان و دیدگاه‌های سیاسی که دارند به موضوع جایگاه سیاسی زنان بطور خاص توجه نشان داده‌اند و با تدوین سیاست‌های جدید و یا اجرای سیاست‌هایی که از گذشته در قوانین پیش‌بینی شده است، سعی در اعمال دیدگاه‌های خود در حوزه اشتغال زنان داشته‌اند که همین امر سبب شده است با تغییر دولت‌ها، سیاست‌ها تغییر کند و ما شاهد روندی پایدار و مداوم در حوزه اشتغال زنان نباشیم. نظام جمهوری اسلامی متشکل از دو گفتمان است که به فراخور شرایط یکی از آنها بعنوان گفتمان مسلط و دیگری در حاشیه قرار می‌گیرد.