الگوهای فعالیت سایبری کنشگرایان حوزه زنان در ایران و نسبت آن با اکتیویسم در فضای واقعی

امروزه استفاده از امکانات فضای سایبر به صورتی گسترده به خدمت تمام عرصه های زیست انسان درآمده است. پژوهش حاضر بر آن است تا بزنگاه ها و گره گاه هایی را در جنبش زنان مدنظر قرار دهد که کنشگرایی مجازی توانسته است به خدمت کنشگرایی عمل گرا درآید و بر موانع و دست اندازهای پیشاروی جنبش فایق آید. این گونه، پژوهش حاضر می تواند تجویزی به دست دهد از استفاده هرچه مفیدتر از فضای مجازی در خدمت جنبش زنان. ثبت بده بستان های این فضا به یاری آمیزه ای از دو روش مردم نگاری مجازی و مصاحبه با کنشگرایان فعال در هر دو فضا ممکن شده است. نظریه جنبش های اجتماعی شبکه ای شده کاستلز به عنوان چارچوب نظری کار استفاده شده است. یافته های پژوهش نشانگر آنند که جنبش های اجتماعی شبکه ای شده، استفاده از امکانات فضای مجازی را در ترتیب و سامان دهی به فعالیت هایشان به شکلی کارآمد در دستور کار خود قرار داده اند. همچنین تحرکات اخیر جنبش اجتماعی زنان ناشی از عمومی و علنی شدن خواست ها و مشکلات زنان در فضای مجازی است که به فضای مکان ها و پس از آن مجددا به فضای جریان ها تسری یافته است. تصاویر بازنموده و انگاره سازی های صورت گرفته در فضای مجازی، به گروه اجتماعی زنان، نیروی اتحاد، گفتگو و جمع را بخشیده و آنان را در مطالبه گری، راسخ و امیدوارتر کرده است.