ظرفیت نظریه میدان برای توسعه الگوهای تحلیلی در عرصه آموزش عالی زمینه توسعه الگو: منش یابی اعضای هیات علمی در قبال طیف های تحصیلی
معرفی ظرفیت بالای نظریه میدان برای توسعه الگوهای مفهومی و تحلیلی در عرصه آموزش عالی بوده است. در این راستا تلاش گردیده با بهرهگیری از چهارچوب روششناختی پیر بوردیو، یک پژوهش دو سطحی انجام شود. این دو سطح عبارت بودهاند از: الف- توسعه یک الگوی تشخیصی (مفهومی- تحلیلی) برای شناسایی منش (عادت واره) اعضای هیات علمی در قبال تفاوتهای یادگیری دانشجویان (پژوهش سطح اول). ب- اجرای الگو (پژوهش سطح دوم).
مواد و روشها:
روش پژوهش در سطح اول، نظریهپردازی در چهارچوب نظریه میدان و در سطح دوم از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش در سطح دوم تحقیق، شامل اعضای هیات علمی دانشگاههای علم و صنعت ایران، علم و فناوری مازندران و صنعتی اراک، مجموعا 480 نفر بوده است. اعتبارسنجی الگو از طریق مصاحبه با خبرگان به صورت حضوری (نیمه ساختاریافته) و پیمایش نظر اعضای جامعه آماری در مورد سوالات پژوهش از طریق پرسشنامه صورت پذیرفته است. پاسخهای دریافتی با مقیاس افتراق معنایی، مورد تحلیل قرار گرفتهاند.
یافتهها:
طبق مدل حاصل از پژوهش، منش هر عضو هیات علمی در قبال تفاوتهای یادگیری با سنجش نگرش وی در دو بعد؛ "اعتقاد به تفاوت در نیازهای آموزشی" و "تمایل نسبی به حمایت از طیف میانی، ممتاز یا ضعیف"، قابل مدلسازی است. بر این اساس، میتوان اعضای هیات علمی را به سه گروه "یکساننگر"، "ممتازگرا" و "ضعیفگرا" طبقهبندی نمود.
بحث و نتیجهگیری:
موفقیت در توسعه و کاربرد یک مدل مفهومی-تحلیلی تحت پارادایم نظریه میدان در این پژوهش نشان داد که چهارچوب روش شناختی بوردیو در عرصه نهادهای آموزش عالی (دانشگاهها) همچون دیگر عرصههای اجتماعی از ظرفیت بالایی برای مدلسازیهای رفتاری- اجتماعی برخوردار است. پیام این مقاله به نظریهپردازان و دانشجویان دکتری حوزه علوم تربیتی این است که میتوان به جای استفاده از روششناختی سازمان و رفتار سازمانی، با بهرهگیری از روششناختی نظریه میدان، در عرصه آموزش عالی به شیوه نوینی از الگوپردازی برای تحلیل رفتارها و وقایع اجتماعی پرداخت. همچنین به لحاظ اجرایی میتوان بکارگیری مدل پیشنهادی این مقاله در شناخت منش اعضای هیات علمی در قبال تفاوتهای یادگیری را به پژوهشگران کاربردی و دانشجویان کارشناسی ارشد توصیه نمود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.