مدل سازی انرژی مصرفی در فرایند فرزکاری و بررسی تجربی انرژی مصرفی و زبری سطح در حالت های روانکاری کمینه و تر

کاهش مصرف انرژی در تولید به دلیل تقاضای روز افزون مصرف کننده برای محصولات تولیدی جدید، افزایش قیمت انرژی، نوسان و عدم قطعیت در عرضه انرژی و سیاست های حکومتی یک نیاز ضروری است. در فرایندهای ماشین کاری و در سطح ماشین ابزار، بزرگ ترین سهم مصرف انرژی الکتریکی زمانی است که ماشین به یک حالت آماده به کار برسد و عملیات غیر برشی مانند فعال سازی اسپیندل و واحدهای کمکی را پشتیبانی کند. بنابر مطالعات انجام شده، انواع مدل سازی انرژی مصرفی در ماشین کاری پیشنهاد شده ولی در مورد کاربرد این مدل سازی ها مطالعات کمی صورت گرفته است. هدف مقاله حاضر، بررسی انرژی مصرفی ماشین ابزار فرز و ارایه یک روش عملی برای تخمین مصرف انرژی در فرایند ماشین کاری و هچنین مقایسه زبری سطح با در نظر گرفتن توان مصرفی در حالت های برش با روانکاری کمینه و تر است. هر جزء انرژی مصرفی با در نظر گرفتن ویژگی های توان و پارامترهای ماشین کاری تخمین زده می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که روش روانکاری کمینه از نظر میزان مصرف انرژی، کارآمد و بهینه است و باعث کاهش 16.3 درصدی انرژی مصرفی نسبت به روش روانکاری تر شده است. این نتیجه می تواند به طراحان برنامه ریزی فرایند کمک کند تا در انتخاب یک برنامه موثر از نظر انرژی مصرفی تصمیمات بهتری اتخاذ کنند. همچنین در حالت کمینه، زبری سطح به طور متوسط 14% نسبت به روش تر کمتر است.