مطالعه تطبیقی توانمندسازی کارکنان دانشگاه آزاداسلامی ایران و دانشگاه های کانادا

هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی مولفه های توانمندسازی کارکنان دانشگاه های آزاد ایران و دانشگاه های کانادا بوده است. این پژوهش تطبیقی بوده و از نظر روش آمیخته(کیفی-کمی) می باشد. ابزار پیمایش در این تحقیق مصاحبه و پرسشنامه بوده است.برای جمع آوری اطلاعات، از مصاحبه با خبرگان که هیت علمی دانشگاه های آزاد ایران و دانشگاه های کانادا بوده اند و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.جامعه آماری بخش کمی شامل کارکنان دانشگاه آزاد ایران و دانشگاه های کانادا بوده است. با توجه به بررسی پیشینه تحقیق و استفاده از روش دلفی مولفه های اصلی توانمندسازی کارکنان عبارتند از: موثر بودن، معنی داری، احساس شایستگی، پاداش و قدردانی متناسب، غنی سازی شغلی، احیای محیط کار، مشارکت و کار گروهی، ارتباطات موثر سازمانی، بهینه سازی فرآیندها و روش ها، حق انتخاب، دانش و تجارب شغلی، شفافیت در اهداف، فرآیندهای آموزشی و تعهد سازمانی می باشند. یافته ها نشان داد که برای دانشگاه آزاد ایران ترتیب شاخص ها عبارتند از: موثربودن که در رتبه اول جای گرفت و احیاء محیط کاری و سپس معنی داری در اولویت های بعدی قرار داشتند. این شاخص ها در کانادا به ترتیب عبارتند از: موثربودن،ارتباطات موثر سازمانی و احیای محیط کاری