بررسی نشانگرهای فراگفتمان تعاملی درقرآن

فراگفتمان نگرشی جدید در تحلیل کلام است که در آن نویسنده به طرق مختلف به منظور تعامل با مخاطب حضور خود را در متن نشان می دهد. در پژوهش حاضر به ارزیابی انواع نشانگرهای فراگفتمان تعاملی از قبیل: فراگفتمانهای یقین نما، خوداظهار، دخیل ساز، نگرش نما و تردیدنما بر اساس انگاره هایلند و تس (2004) در سوره‎های واقعه، حشر و الرحمن پرداخته‎ایم. دلیل انتخاب این سوره‎ها علاوه بر مفاهیم ارزنده و شگرف آیات، تاکید فراوان روایات اسلامی به قرایت مستمر آنهاست که خود نشان دهنده اهمیت والای این سه سوره در قرآن است. نتایج بررسی فراگفتمانها در سوره‎های فوق که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده، نشان داده است که اولا طبقه بندی آیات این سه سوره فراتر از تقسیم‎بندی هایلند و تس (2004) است. ثانیا تنها فراگفتمانهای یقین نما، خوداظهار، دخیل ساز و نگرش نما با بسامدهای مختلف در سوره ها مشاهده شده اند، بطوریکه در سوره واقعه و الرحمن دخیل سازها و در سوره حشر، نگرش نماها از بسامد بالاتری برخوردار بوده اند. فراگفتمانهای تردید نما در هیچ یک از سه سوره‎ مشاهده نشده اند که نشانگر اطمینان، یقین و راستی کلام قرآن نسبت به هر نوع متن نوشتاری دیگر است.