رابطه ی دانش و سیاست گذاری های محیط زیست و ضرورت ساخت ابرمدل در مقیاس حکومت؛ بخش اول: مقیاس مکانی

بی توجهی به مقیاس مکانی به کاررفته در درک فرایندهای محیط زیستی، به تصمیم گیری های نادرست در عرصه محیط زیست منجر می شود، چراکه رسیدن به راه حل مشکلات محیط زیستی در فرایند سیاست گذاری، مستلزم توجه به مقیاس مکانی استفاده شده در دانش فنی است. در این پژوهش با استفاده از رویکرد توصیفی-تحلیلی سعی شده است که نقش انتخاب مقیاس مکانی در عرصه سیاست گذاری های محیط زیستی نشان داده شود. نتایج نشان می دهد که با وجود تلاش برای شناخت مسایل محیط زیستی در مقیاس بین المللی، تمرکز حکومت ها بیشتر بر مدیریت منابع طبیعی در مقیاس های ملی است. بنابراین لازمه رسیدن به چارچوب روش شناسی مشخص برای حل مسایل محیط زیستی و تبدیل شناخت حاصل از دانش فنی به سیاست گذاری، استفاده از مقیاس حکومت (ملی) است. از این رو پیشنهاد می شود با طراحی و استفاده از ابرمدل سیاست گذاری های محیط زیستی در مقیاس حکومت، علاوه بر حل مسئله تداخل و تکثر مقیاسی، جریان دانش فنی را متناسب با درک سیاست گذاران از مقیاس مکانی و در چارچوب سیاست های کلان حکومت به هم وصل کرد.