بررسی و تحلیل حقوق وسیله‎ای (حق بر سندیکا) در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی (1966) ونظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران

حیات بشریت با پشت سر گذاشتن وقایع غم بار تاریخی از جمله دو جنگ جهانی  و اهمیت روزافزون پدیده صلح و توسعه در جهان علم و تجربه محور ،توجه به عناصر و شرایط بنیادین صلح و همینطور اهداف توسعه و عناصر بنیادین آنرا روز به روز بدیهی ساخت. بشریت در طول این تاریخ غم بار به این نتیجه رسید که بدون توجه به حقوق بشر و آزادیهای بنیادین انسانها، نه صلحی می تواند  بر جهان حاکم باشد و نه پدیده توسعه مطلوب.حقوق وآزادیهای مرتبط با کار،مهمترین حق نسل دوم حقوق بشر می باشد وبه سه دسته مهم حق بر کار،حق در کار وحقوق وسیله می باشد.حقوق سندیکایی از آن رو که وسیله تحقق حق بر کار و حق در کار می باشد،مهمترین وسیله می باشد که نظام بین المللی حقوق بشر به خاطر اهمیت آن،تضمینات مهمی را مقرر کرده است.نوشتار حاضر به بررسی این موضوع در ابعاد داخلی و بین المللی می باشد.