ذال معجمه در گویش محله ناساگ شهر گراش
در طول عمر زبان فارسی، از «فارسی باستان» گرفته تا «فارسی دری»، تبدیل حروف به یکدیگر بارها رخ داده است. یکی از این تغییرات تکاملی، تبدیل حرف «ت» به «ذ» و سپس به «د» است. به این «ذال» که مخصوص واژه های فارسی است، اصطلاحا «ذال معجمه» یا «ذال فارسی» گفته میشود. برای تلفظ ذال و دال این قاعده وجود داشته که اگر ماقبل آن ساکن و غیر حرف «عله» (واو، الف، ی) باشد، «دال» و در غیر این صورت «ذال» تلفظ میشده است. در این پژوهش نشان داده شده که ذال معجمه در واژههای فراوانی از گویش محله ناساگ گراش (و همچنین در گویش لمزانی) وجود دارد. علاوه بر آن نشان داده شد که اگرچه در اغلب موارد، ذال فارسی در میانه یا آخر واژه ها قرار گرفته و حرف ماقبل، دارای حرکت است، اما میتوان واژه هایی یافت که ذال معجم پس از حرف ساکن قرار گرفته است. این یافته ها با قاعدهای که برای ذال معجمه بیان شد، همخوان نیست.
گویش ، گراش ، ذال معجمه ، زبان شناسی ، تغییرات آوایی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.