اثرات تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر دقت حس عمقی مفصل آرنج در دختران والیبالیست

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آنی تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر حس عمقی آرنج دختران والیبالیست سالم بوده است.

مواد و روش ها: 

چهل و پنج دختر نوجوان والیبالیست در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به صورت تصادفی به سه گروه زنجیره حرکتی باز، زنجیره حرکتی بسته و گروه بدون تمرین (کنترل) تقسیم شدند. حس وضعیت مفصل آرنج در زاویه 30 درجه فلکشن به کمک سیستمی متشکل از مارکرهای پوستی، عکس برداری دیجیتال ارزیابی شد. خطای مطلق بازسازی با استفاده از نرم افزار اتوکد، قبل و بعد از انجام تمرینات محاسبه شد.

یافته ها: 

میانگین خطای مطلق بازسازی زاویه، قبل از تمرینات بین سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (412/0=P).  با این وجود، اختلاف معنی دار در خطای مطلق بازسازی، بین گروه ها پس از انجام تمرینات دیده شد (042/0=P) که  همراه با اختلاف خطای مطلق بیش تر در مقایسه دو گروه زنجیره حرکتی باز و گروه کنترل (012/0=P) بود.

نتیجه گیری:

 اگر چه هر دو دسته تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر دقت حس عمقی مفصل آرنج تاثیرگذار بودند، چنین به نظر می رسد که انجام تمرینات زنجیره حرکتی باز در ارتقای دقت حس عمقی مفصل آرنج موثرترند و شاید بتوان آن را روش بهتری برای کاهش آسیب های ورزشی در اندام فوقانی والیبالیست ها معرفی کرد.