ارزیابی روش جدید ایجاد نوریت و مقایسه علایم آن با روش معمول گره زدن حول عصب سیاتیک در موش صحرایی نر بالغ

مدل های حیوانی متعددی برای مطالعه درد نوروپاتیک معرفی شده است که معمول ترین آن ها روش گره زدن روی عصب است. هدف از این مطالعه بررسی درد نوروپاتیک به دنبال پیچیدن نخ کرومیک به دور عصب سیاتیک بدون گره زدن آن به عنوان یک مدل بود.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 220-180 گرم، در3 گروه (شم، گره روی عصب، پیچاندن نخ حول عصب) استفاده گردید. جهت ایجاد ضایعه فشاری مزمن (CCI) با استفاده از نخ کرومیک چهار گره قابل حرکت به فاصله یک میلی متر بر روی عصب ایجاد نمودیم. در گروه پیچاندن نخ حول عصب، نخ کرومیک را چهار دور بدون گره زدن حول عصب پیچانده و در گروه شم پس از رویت عصب، پوست و عضلات دوخته شد. آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزی حرارتی به ترتیب توسط فیلامان های وون فری و دستگاه پلانتار هر 4 روز یک بار به مدت 3 هفته آزمایش شد.

یافته ها: 

گره بر روی عصب به طور معناداری موجب آلودینیای مکانیکی (01/0<P) و هایپرآلژزی حرارتی (001/0<P) نسبت به گروه شم گردید. هم چنین در گروهی که نخ کرومیک بدون گره زدن به دور عصب پیچیده شده بود، هایپرآلژزی حرارتی به طور معناداری (001/0<P) رخ داد و آلودینیای مکانیکی (05/0<P) به طور گذرا اتفاق افتاد. آلودینیای مکانیکی در گروه CCI به طور معنی داری شدیدتر از گروه نخ حول عصب بود (01/0<P) در حالی که از نظر هایپرآلژزی حرارتی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به کار برده شد.

نتیجه گیری:

 پیچیدن نخ حول عصب بدون گره زدن و ایجاد فشار موجب هایپرآلژزی حرارتی مشابه روش معمول گره زدن می گردد اما آلودینیای مکانیکی ضعیف تر و گذرا ایجاد می کند.