نقش کارآمدی دولت و مهم ترین عوامل آن در توسعه پایدار اقتصادی جمهوری اسلامی ایران

دولت به واسطه توانایی فراوان در اعمال قدرت سیاسی از توانمندی های زیادی برای پیشبرد سیاست های کلان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در صحنه های داخلی و نیز در صحنه روابط بین الملل برخوردار است. البته نقش دولت تنها منحصر به تدوین قوانین همساز با توسعه نیست بلکه جنبه مهم تر دخالت همانا اجرای صحیح قوانین و مقررات مصوب و سیاست های پیش بینی شده است. بنابراین یکی از این جنبه های قابل بررسی در مورد نحوه دخالت و عملکرد دولت می تواند بر کارایی دستگاه دیوان سالاری و یا به طور کلی کارایی دولت، متمرکز باشد. با توجه به وضعیت کارایی دستگاه دیوان سالاری در جمهوری اسلامی ایران و از سویی وجود تحریم های غرب و کاهش تبادلات اقتصادی، توجه به این مفهوم الزام بیشتری یافته است. این تحقیق کاربردی با هدف شناخت نقش کارآمدی دولت در توسعه پایدار اقتصادی و احصاء مهم ترین عوامل آن از روش زمینه ای موردی بهره گرفته و با استفاده از شیوه های میدانی (پرسشنامه) و کتابخانه ای (بررسی اسناد و مدارک) ضمن گردآوری مبانی نظری تحقیق برای آزمون فرضیه به روش پیمایشی بهره گرفته است. پس از تایید همسانی درونی مولفه های کارآمدی دولت با استفاده از آزمون خی2، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون فریدمن نشان می دهد که از نگاه پاسخ دهندگان «وحدت بین مسیولان با یکدیگر در دولت» از بیشترین نقش و «نظارت داشتن شهروندان بر امور اجتماعی و سیاسی مسیولان دولتی» کمترین نقش را در توسعه پایدار اقتصادی دارد.