نقش واسطه ای سیستم خودهای انگیزشی زبان دررابطه باورهای معرفت شناختی با راهبردهای یادگیری زبان

تحقیق و پژوهش در باورهای زبان آموزان درمورد ماهیت دانش، طریقه دریافت آن و نحوی اثربخشی آن در فرایند یادگیری، توجه اندیشمندان زبان دوم را به خود جلب کرده است. تحقیق حاضر تلاشی است جهت مدل یابی ساختاری میان سه مولفه باورهای معرفت شناختی ، راهبردهای یادگیری زبان با نقش واسطه ای سیستم خودهای انگیزشی زبان. داده های این تحقیق در دو مرحله جمع آوری شده است. در مرحله اولیه، مدل یابی ساختاری جهت ایجاد یک مدل مفهومی در تحقیق پیشنهاد گردید. در مرحله دوم، سه پرسشنامه شامل باورهای معرفت شناختی ، راهبردهای یادگیری زبان و سیستم خودهای انگیزشی زبان در میان 300 دانش آموز دبیرستان پایه دوم توزیع گردید. پرسشنامه ها در فرایند چهار ماه توسط نویسند گان جمع آوری شد. سپس داده های جمع آوری شده از نظر اعتبار سنجی در نحوه جواب دهی مورد بررسی اولیه قرار گرفت. با بررسی انجام شده، تعداد 774 پرسشنامه از نظر کیفی معتبر در نظر گرفته شده است. جهت تحلیل داده ها، از آمار همبستگی و مدل یابی ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که باورهای معرفت شناختی با سیستم خودهای انگیزشی زبان رابطه مثبت و با راهبردهای یادگیری زبان رابطه منفی معنی داری دارد. همچنین مدل پیشنهادی پس از دو مرحله ویرایش مورد تایید قرار گرفت. مدل تایید شده نشان داده است که مسیر تحلیل در مدل یابی تا 48 درصد میتواند در راهبردهای یادگیری زبان با نقش واسطه ای سیستم خودهای انگیزشی زبان قابل توصیف باشد. به عبارت دیگر، این تحقیق نشان داده است هر چقدر دانشجویان تجربه باورهای معرفت شناختی بالایی داشته باشند، از راهبردهای یادگیری زبان کم تر استفاده میکنند و برعکس هر چقدر سیستم خودهای انگیزشی زبان تقویت گردد، از راهبردهای یادگیری زبان بیشتر استفاده میکنند.