طراحی و سنتز نانوذرات کیتوزان نشاندار جهت انتقال هدفمند دارو به روده

کیتوزان نوعی پلیمر تجزیه پذیر و زیست سازگار است که برای رژیم غذایی انسان بی خطر محسوب می شود. نانوذرات (NP) تهیه شده با مشتقات کیتوزان معمولا دارای بار سطحی مثبت و خاصیت چسبندگی مخاطی هستند، به گونه ای که می توانند به غشاهای مخاط بچسبند و محموله دارو را به روش آزاد سازی پایدار آزاد کنند. هدف از این مطالعه آماده سازی فرمولاسیون های مختلف از کیتوزان و غلظت های متفاوت از عوامل اتصال دهنده برای دستیابی به پایدارترین و زیست سازگارترین نانوذره بود که توسط FITC در شرایط in vitro نشان دار شده بود.

به منظور بررسی بهتر علاوه بر کیتوزان از کربوکسی متیل کیتوزان استفاده شد. برای تهیه نانوذرات از روش ژل شدن یونی استفاده شد همچنین غلظتهای مختلف تری پلی فسفات به عنوان عامل اتصال دهنده مورد استفاده قرار گرفت. به علاوه سنتز کیتوزان نشاندار شده با FITC در ترکیبی از زمان، pH، غلظت های مختلف نمک و آنزیم به منظور تولید نانوذرات پایدار برای دارورسانی به روده مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات فیزیکی نانوذرات با استفاده از DLS، TEM و اتصلات کوالان توسط FTIR بررسی شد. 

اندازه نانوذرات توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) حدود 50±100 بود. قطر هیدرودینامیکی توسط DLS حدود 50±150 نانومتر اندازه گیری شد. در FTIR اتصال کووالان  FITCبه نانوذرات کیتوزان تایید شد، و از طیف سنجی UV به منظور تایید کونژوگاسیون استفاده شد که نتیجه اتصال بیش از 70% بود.

تمام یافته ها حاکی از آن است که نانوذرات کیتوزان نشاندار با FITC در آینده می تواند به عنوان یک عامل مفید برای تشخیص و درمان سرطان روده مورد استفاده قرار گیرد. با این حال تحقیقات بیشتری برای ارایه شواهد بیشتر در مورد پایداری این نانوذرات در شرایط in vivo لازم است.