اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان مادران با کودکان دارای اختلال روانی

وجود معلولیت یا اختلال در یکی از اعضای خانواده معمولا تاثیر عمیقی بر سیستم و سلامت روان خانواده دارد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان مادران دارای فرزند با اختلال روانی انجام شد.

روش بررسی: 

روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی مادران دارای فرزند با اختلالات روانی (اختلال اتیسم و عقب مانده ذهنی) مراجعه کننده به مرکز توان بخشی آهنگ تشکیل دادند. حجم نمونه این پژوهش 30 نفر از مادران دارای فرزند با اختلالات روانی بود که ازطریق شیوه نمونه گیری دردسترس از بین زنان مراجعه کننده به مرکز توان بخشی آهنگ انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه کنترل از لحاظ سن و مدت ازدواج با گروه آزمایش همتا بود. گروه آزمایش از مداخلات مهارت های زندگی بهره مند شد؛ اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها پرسش نامه سلامت روان SCL-90 به کار رفت. همچنین داده های این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه وتحلیل شد.

یافته ها: 

نتایج پژوهش نشان داد که پس از مداخلات انجام شده روی گروه آزمایش، این گروه از لحاظ سلامت روان در مولفه های شکایت جسمانی، وسواس، اضطراب، روان پریشی، پرخاشگری و حساسیت در روابط بین فردی، درمقایسه با گروه کنترل کاهش داشته و تفاوت معناداری ملاحظه شده است (0٫05>p). در مولفه های افسردگی و ترس مرضی و تصورات پارانوییدی در پس آزمون بین دو گروه تفاوت معنا داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: 

نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش مهارت های زندگی بر بهبود سلامت روان مادران با فرزندان دارای اختلال روانی تاثیر دارد.