ارزیابی میزان تاثیر ارتباط فرم بنا و خیابان بر الگوهای رفتاری انسان در فضاهای فیزیکی شهری، مورد مطالعاتی: خیابان ولی عصر (عج) شهر تهران

پژوهش حاضر میزان تاثیر ارتباط فرم بنا و خیابان را بر الگوهای رفتاری انسان در فضاهای فیزیکی شهری مورد ارزیابی قرارد داده است، وجود ارتباط بین فرم بنا و خیابان در انسجام فضاها و کیفیت مندی آن شرطی اساسی است. درک ارتباط فضاها و تعیین معیارهای ارزش گذاری کیفیت آن ها توسط شهروندان نقش مهمی در الگوهای رفتاری آنان ایفا می کند. فرضیه پژوهش مدعی است که میزان ادراک و معیارهای ارتباط فرم بنا و خیابان متفاوت است و میزان تاثیر آن بر الگوهای رفتاری نیز متناسب با مکان و فرهنگ بهره وران از فضا متفاوت خواهد بود. گزاره نظری حاضر در دو سکانس از خیابان ولی عصر (عج) شهر تهران مورد آزمون واقع شده است؛ که این سکانس ها شامل، (سکانس اول: از میدان ولی عصر (عج) تا چهارراه ولی عصر (عج) و سکانس دوم: از میدان راه آهن تا چهارراه مولوی) می باشند. روش تحقیق پژوهش حاضر در سطح نظری از نوع روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و در سطح تجربی با بهره گیری از روش پیمایشی است، که در چارچوب منطق فازی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد، بین میزان ارتباط فرم بنا و خیابان با الگوهای رفتاری انسان، هم تغییری وجود دارد، ولی معیارهای ارتباط فرم بنا و خیابان در فضاهای فیزیکی شهری در فضاهای مختلف بر حسب میزان و نوع رفتار شهروندان متفاوت است و بر اساس تفاوت های فرهنگی بین شهروندان و خصوصیات فضای شهری سکانس های مختلف خیابان ولی عصر (عج) تهران، میزان تاثیر ارتباط فرم بنا و خیابان بر الگوهای رفتاری انسان در آن ها متفاوت است. نتایج پژوهش همچنین نشان می دهد که ارتباط معناداری میان فرم اصلی فضای جلویی بناها و حس مالکیت فضا وجود دارد و گاهی فرم ورودی ها حس تعلق به آن را تقویت می کند اما شهروندانی که فعالیت و سکونت خود را موقتی می بینند یا این که صرفا در حال عبور از فضا و یا نظاره گر آن هستند، تمایل آنچنانی به رفتارهای مرتبط از خود نشان نمی دهند.