اثربخشی آموزش کنترل خشم بر تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی در فرزندان پسر جانبازان

اهداف:

 استرس ناشی از جنگ، فقط به دوران جنگ محدود نمی شود، بلکه پس از جنگ، واکنش های مزمن و حادی را ایجاد می کند که با آسیب های روانی و آسیب های جسمانی مشخص می شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش کنترل خشم بر تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی پسران فرزند جانباز انجام شد.

پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه مورد و کنترل بود. تعداد نمونه مورد نیاز برای این مطالعه 30 نفر از پسران دانش آموز فرزند جانباز مقطع متوسطه دوم مدرسه شاهد در شهر کرمان در سال 1397 بود که به صورت تصادفی ساده 15 نفر در گروه مورد و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. آموزش کنترل خشم به مدت 12 جلسه در گروه مورد اجرا شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از 4 پرسش نامه ابراز صفت-حالت خشم 2 (STAXI-2)، پرسش نامه تاب آوری کونور-دیویدسون (C-DRS)، پرسش نامه جهات شادکامی پترسون و پرسش نامه سلامت عمومی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS 23 مورد بررسی قرار گرفتند.

بین دو گروه مورد و کنترل از نظر نمره تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی پس از ارایه متغیر مستقل (آموزش کنترل خشم) با یکدیگر تفاوت معنی داری وجود داشت (0.001>p)، به طوری که اندازه اثر کنترل خشم بر متغیر تاب آوری 60%، شادکامی 41% و سلامت عمومی 65% بود.

آموزش کنترل خشم بر افزایش تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی پسران دانش آموز فرزند جانباز موثر است.